Το ψάρι το εντόπισα στην δεύτερη βουτιά,σε ένα συρτό με το μακρύ…
Δεν του έκανα την μακρινή βολή για να μην το τραυματίσω άδικα!
Δεν σκέφτηκα καν,να τον φέξω…καθώς όταν το ψάρι μπαίνει μέσα σε αυτή την τρύπα,σχεδόν πάντα,πάει αμέσως στο τυφλό σημείο…
Άλλωστε είχα 45λεπτά ακόμα,για να ψάξω το υπόλοιπο κομμάτι,για καμμιά χοντρή στήρα…
Δέκα βουτιές αργότερα,σηκώνω τη σημαδούρα και αρχίζω να επιστρέψω,καθώς το κομμάτι ήταν νεκρό…
Ενώ περνάω πάνω απ το μονόπετρο του,αποφασίζω να ξεκρεμάσω το 95αρι και τον φακό,για μια βουτιά…μπάς και το ψάρι,είναι τελικά προθάλαμο…
Πλησιάζω αργά το γείσο και παρατηρώ το ψάρι στο βάθος,να με κοιτάει…
Δεν ρίχνω μετωπικά αλλά περιμένω να στρίψει,προς το τυφλό σημείο.
Στρίβει,σημαδεύω,ρίχνω και το ψάρι πέφτει άψυχο τον πυθμένα!
Αν δεν γνώριζα,που θα στεκόταν…πιθανότατα θα είχε προλάβει να χαθεί…
Πέρσι όμως τέτοια εποχή,είχα φέξει έναν 15αρη,στην ίδια τρύπα,χωρίς να του κάνω βολή…
To ψάρι τότε κοιτούσε προς τα μέσα…συνθήκη απαγορευτική για βολή στην τρύπα!
Έχασα τότε το ψάρι αλλά απέκτησα την εμπειρία…
Έτσι…αυτή την φορά,ήξερα όσα ακριβώς χρειαζόμουν…!
